Hoe donker de depressie ook is, laat het toe, geef het ruimte. Hoe harder het verzet is hoe dieper het gaat zitten. Je mag er zijn ook met een depressie. Je bent niet je depressie, je hebt er een. Wees niet te hard voor jezelf, je bent oké. “Een depressie kan zo ontzettend donker benauwend zijn, voelen als een donkere zwarte tunnel zonder einde, want er schijnt aan het einde van iedere tunnel licht hoe klein het lichtje ook is, ga op zoek samen met iemand want dit hoef je echt niet alleen te doen. Er kan weer licht gaan schijnen, hoe moeilijk nu en onmogelijk het nu is. Al benauwt je nu, voel je angst en zet het je klem, er komt een moment dat je je vrij voelt. Aan degene met een depressie durf hulp te vragen je bent niet alleen. Ook al voel je je op het moment heel alleen. Aan degene met iemand om je heen met een depressie durf het gesprek aan te gaan, al begin je met een arm om iemand heen en laat je blijken dat je er bent voor diegene juist nu die het zo moeilijk heeft, Bied een luisterend oor, een liefdevolle arm. Je hoeft het niet op te lossen, er zijn kan al zo veel betekenen. Want een depressie is eenzaam. Wat mij enorm geholpen heeft is fotografie. Eerst zag ik nergens meer de schoonheid. Op een gegeven moment was het er weer, beetje bij beetje kwam er weer licht en kleur in mijn leven en foto's. Zelfs de zwart wit foto's gaven op hun manier kleur. Ik wil een depressie absoluut niet bagatelliseren. En wees niet bang om hulp te vragen te zoeken. Mensen willen je graag helpen of bij staan.